kerkelijk

Wat overblijft zijn de verhalen.
De kerk en het geloof zijn er uit
gedestilleerd, dit zijn de verhalen
die bepalen wie we zijn,
die ons samen brengen.
Ik vertel staande naast
het schilderij wat Fabritius
maakte van het afgehakte
hoofd van Johannes.
Vertel over jaloezie, macht en
overspel en ook kan ik
het niet nalaten te zeggen dat
dit schilderij verteld hoe een
doel wat ineens in je handen ligt
tot een ander ding kan veranderen.
Dat je er achter komt eigenlijk
een verkeerde beslissing te hebben
genomen. Het verhaal is nieuw
voor ze, terwijl het voor mij met
de paplepel naar binnen is gewerkt.
Dan treft me het inzicht dat alleen
het verhaal ongekend is. Niet de inhoud.
Die is van mond tot mond net zo lang
rondverteld dat geen enkele paplepel
zonder bleef. Nu wordt de inhoud
geïllustreerd door social media, die qua
moraal schatplichtig blijken aan dit
soort schilderijen, aan dit soort verhalen.
Sterker. Ze verspreiden dezelfde
boodschap in een andere jas.
Een christelijke gemeenschap.
Zonder kerk.