kopman Gesink

bij de start geeft kopman Gesink een
kind aan een vrouw. ik vermoed:
zijn kind; zijn vrouw.
dan krijgt hij een vraag: hoe of het gaat na zijn val.
de coureur kijkt met licht gefronste wenkbrauwen
losjes om zich heen – niets wat hem omgeeft
lijkt zijn aandacht te vangen.
hij brabbelt over de schouder van
de ongeïnteresseerde journalist.
dat het wel gaat...
of dat het juist niet gaat...
ik weet het niet meer.
het lukt me niet om de door hem
uitgesproken woorden te onthouden.
de verslaggever laat het er ook bij.
ik denk: dit is de kopman van de Raboploeg!

later zien we de kopman terug;
als hij is over de meet is gekomen.
er is een redacteur gebleven om 
een reactie vast te leggen.
de renner hangt over zijn stuur.
omdat hem iets wordt gevraagd
brengt hij woorden uit.
zijn hoofd leunt op een slappe
hand in een te grote handschoen.
in een week tijd van de te kloppen man
naar iets wat alleen maar plek inneemt.